Wolontariat to pojęcie skrywające wiele postaw: od altruizmu po snobizm. Amplitudę powodów, dla których ktokolwiek podejmuje się zostać wolontariuszem, ograniczają: z jednej strony czysta bezinteresowność, z drugiej szpanerstwo i megalomania. Tak, to tylko kwestia proporcji.

"Wolontariat w Afryce" - to brzmi dumnie! Pomysł, żeby wyprawić się na niebezpieczny kontynent z wątpliwym (w skali globalnej) wsparciem, brzmi jak utopia. I trochę nią jest. To marzenie o egzotycznej podróży na odsiecz biedzie. To chęć bliskiego przyjrzenia się innej kulturze - realnie, bez turystycznego filtra. To wreszcie luksus Europejczyka, który w konfrontacji
z codziennością mieszkańców Afryki, weryfikuje wcześniej ugruntowane pojęcia: szczęścia, bogactwa czy sprawiedliwości.

Ale dzieci o tym nie wiedzą...

Czy zastąpimy im rodziców? Nie.

Czy nasza obecność będzie w ich życiu czymś więcej niż tylko epizodem? Raczej nie.

Możemy jednak sprawić, by pomimo tego 6 tygodni ich życia trochę bardziej przypominało dzieciństwo: ten zachodni model, w którym dziecko, poza obowiązkami, ma także prawa (do rodziny, edukacji, wypoczynku, zabawy, korzystania z dóbr kultury...). Chcemy także stać się na chwilę częścią ich pięknego i okrutnego świata, tyleż z ciekawości, co z chęci przezwyciężenia egoizmu. Mając nadzieję, że nasza pomoc wywoła na ich twarzach uśmiech.

Voluntary work is an activity which may spring from altruism as well as snobbism. The reasons why anyone decides to provide a voluntary service range from purely disinterested desire to help others to megalomaniac need to show off. It is only a question of proportions.

“Voluntary work in Africa” – definitely something to make you proud of yourself. An idea of setting off to that dangerous continent with (globally speaking) little support sounds a bit utopian. And in a way it is utopian. It is a dream of an exotic journey and bringing relief from misery. It is a desire to encounter a different culture without the distance of a tourist. It is a need of a European accustomed to comfort and luxury to confront the everydayness of Africans and reassess the notions of happiness, affluence and justice…

But the children know nothing about it…

Can we substitute for their parents? No.

Will our coming there be something more than just an episode for them? Probably not.

What we can do is to bring a bit of real childhood into their lives, the childhood that each of us has experienced: family, education, good fun, learning new things about the world around us, the simple pleasure of being together with others. We also want to take part in their beautiful and cruel life. Both out of curiosity and out of the need to overcome egoism.

We do hope that our help will give them reasons to smile more often.